مفاد این سخن نه این است که نظر عقلى باطل و کسب علوم عقلى ناصواب و برهان ناتمام است ؛ چه اینکه خود قرآن کریم ، که مهمترین منطق وحى است ، فهم حقایقش را گاهى اضافه به دانشمندان فرمود، و گاهى به خردمندان ، و گاهى به اندیشمندان ، و گاهى به صاحبدلان و نظایر آنان و فرمود: ویرى الذین اوتوا العلم الذى انزل الیک من ربک هو الحق . و فرمود: انا انزلناه قرآنا عربیا لعلکم تعقلون .  و فرمود: کذلک نفصل الایات لقوم یتفکرون . و فرمود: افلا یتدبرون القرآن ام على قلوب اققالها .  و آیات بسیار دیگر از قبیل هر یک اینها.
غرض اینکه هر کس حظ او در علوم اوفر و بهره وى از آنها بیشتر است ، نصیب او از قرآن بیشتر است ؛ که کتاب عقل و علم و فکر است ؛ و حاشا که قرآن و عرفان و برهان از هم جدایى داشته باشند.